Przetargi medyczne to proces negocjacji przedofertowych, który pomaga wykonawcom przygotować szacunki kosztów i czasu potrzebnego do realizacji zamówienia. Wykonawcy składają wnioski online o przetargi, do których dostęp można uzyskać za pośrednictwem portalu przetargowego. System przetargowy ma na celu promowanie przejrzystości, konkurencji i obniżenia kosztów. Oznacza to, że cena każdego przetargu jest publikowana przed przyjęciem ofert – co oznacza, że konkurenci będą wiedzieć, ile będzie ich to kosztować, zanim złożą swoje oferty. Oznacza to również, że rządy będą dokładnie wiedziały, ile pieniędzy jest dostępnych w przetargu przed jego ogłoszeniem. W Polsce przetargi są organizowane przez władze lokalne. Firmy zainteresowane składaniem ofert muszą zarejestrować się w samorządzie lokalnym, aby móc uczestniczyć w przetargach. Samorządy mogą umieszczać wiele kontraktów na jednej stronie internetowej, więc firmy muszą zarejestrować się tylko raz, jeśli chcą uczestniczyć w wielu przetargach jednocześnie.
Czym są przetargi medyczne?
Przetargi medyczne to negocjacje przedofertowe stosowane w celu wyłonienia wykonawcy określonych usług medycznych. Zazwyczaj zamawiający zaprasza zakwalifikowanych oferentów do złożenia szacunków dotyczących zamówienia. Po ustaleniu warunków i specyfikacji zamówienia, zamawiający wybiera wykonawcę na podstawie najniższej ceny szacunkowej. W niektórych jurysdykcjach stosuje się proces „non-bid request for proposal” (lub NBR-RP), w którym instytucja zamawiająca zamieszcza zapytanie ofertowe, a następnie zwraca się o najniższą cenę, nie żądając żadnej konkretnej ceny ani jakości.
Jak wygląda regulamin przetargu w Polsce
Polskie przetargi medyczne są regulowane przez ustawodawstwo przetargowe (Ustawa o zamówieniach publicznych, lub ’ Ustawa ’) i rozporządzenia, które przyszły z nim (Rozporządzenie w sprawie zamówień publicznych o wartości towarów i usług, lub ’ Rozporządzenie ’). Zarówno Ustawa jak i Rozporządzenie są aktami prawa publicznego, co oznacza, że podlegają kontroli sądów i Prezydenta RP. Ustawa określa ogólne procedury i obowiązki administracyjne związane z zamówieniami publicznymi. Ustawa definiuje również zamówienia publiczne jako nabywanie towarów lub usług przez podmiot publiczny. Podmiot publiczny jest zdefiniowany jako każdy organ, instytucja lub osoba fizyczna, która pełni funkcję publiczną. Działania związane z zamówieniami publicznymi można podzielić na trzy główne rodzaje: wybór wykonawcy, realizacja zamówienia publicznego oraz wykonanie robót budowlanych w ramach zamówienia publicznego.
- Z wyborem wykonawcy mamy do czynienia, gdy instytucje zamawiające (takie jak urzędy miast czy urzędy zdrowia) zapraszają potencjalnych wykonawców do składania ofert na zamówienie. Zamawiający zamieszcza wymagania dotyczące zamówienia i odpowiadające im specyfikacje na portalu przetargowym. Potencjalni wykonawcy składają swoje propozycje, które są następnie oceniane przez instytucję zamawiającą.
- Z realizacją zamówienia publicznego mamy do czynienia, gdy instytucje zamawiające (takie jak szpitale i gabinety lekarskie) udzielają zamówień na wykonanie prac lub dostarczenie towarów lub usług. Instytucja zamawiająca zamieszcza oznaczenie konkretnego zamówienia na portalu przetargowym. Wykonawcy składają swoje propozycje, a zamawiający wybiera zwycięzcę.
- Wykonywanie prac w ramach zamówienia publicznego ma miejsce, gdy wykonawca zgadza się wykonać określone prace w ramach konkretnego projektu jako część zamówienia publicznego. Zamawiający zamieszcza na portalu przetargowym szczegóły projektu, takie jak nazwa projektu, lokalizacja i termin składania ofert. Wykonawca składa ofertę zawierającą szczegóły dotyczące prac, które mają być wykonane.
Proces oceny ofert
Zamawiający ocenia oferty i wybiera wykonawcę. Kontrakt jest następnie realizowany przez wykonawcę. Wykonawcy i klienci zawierają następnie umowę w oparciu o warunki kontraktu. Polskie przepisy dotyczące zamówień publicznych zapewniają mechanizm wspomagający instytucje zamawiające w procesie oceny. Instytucja zamawiająca publikuje kryteria oceny dla każdego przetargu. Kryteria oceny mogą obejmować specyfikacje techniczne, cenę i czas trwania umowy. Na przykład zamawiający może określić, że wykonawca musi świadczyć usługi medyczne przez dwa lata po stałej cenie bez dodatkowych opłat.
Faza negocjacji kontraktu
Po wybraniu wykonawcy rozpoczynają się negocjacje między zamawiającym a wykonawcą. Zamawiający zamieszcza opis prac, budżet i termin składania ofert. Następnie klienci zainteresowani pracami składają swoje propozycje, a zamawiający je ocenia. Jeżeli klient złoży propozycję z ceną niższą niż szacowany koszt, zamawiający może rozpocząć negocjacje z klientem w celu ustalenia warunków umowy. Podczas negocjacji zamawiający może skorygować szacunkowy koszt lub dodać do zamówienia nowe specyfikacje.
Zawarcie kontraktu i rozliczenie płatności
Po zakończeniu negocjacji zamawiający zamieszcza ostateczną wersję kontraktu oraz datę złożenia płatności. Zamawiający ma wtedy dwa tygodnie na złożenie płatności za kontrakt. Jeśli płatność nie zostanie złożona w ciągu dwóch tygodni, kontrakt wchodzi w tryb domyślny, a wykonawca ma prawo żądać zapłaty od klienta. Wykonawcy i klienci uczestniczą w tym procesie zamówień publicznych poprzez zarejestrowanie się w samorządzie lokalnym. Wykonawcy robią to poprzez złożenie zapytania ofertowego, które zawiera nazwę, typ i adres wykonawcy.
Streszczenie
W Polsce przetargi medyczne są negocjacjami przedofertowymi stosowanymi w celu wyłonienia wykonawcy do wykonania określonych usług medycznych. Proces ten jest regulowany przez polskie ustawodawstwo i dołączone do niego rozporządzenia. Przepisy dotyczące zamówień publicznych zapewniają mechanizm wspomagający zamawiających w procesie oceny. Zamawiający publikuje kryteria oceny dla każdej oferty. Potencjalni wykonawcy składają swoje propozycje, a zamawiający je ocenia. Jeżeli wykonawca złoży propozycję z ceną niższą niż szacowany koszt, zamawiający może rozpocząć z nim negocjacje w celu ustalenia warunków umowy. Po zakończeniu negocjacji zamawiający zamieszcza ostateczną wersję umowy i datę złożenia płatności. Zamawiający ma wtedy dwa tygodnie na złożenie płatności za kontrakt. Jeżeli płatność nie zostanie złożona w ciągu dwóch tygodni, umowa wchodzi w tryb niedotrzymania warunków, a wykonawca ma prawo żądać zapłaty od klienta.